Każdy z rodziców zobowiązany jest do utrzymywania swojego dziecka. „Alimenty na dziecko” sięgają bardzo daleko i w pewnych okolicznościach mogą trwać aż do chwili śmierci potomka. Jednocześnie niepłacenie alimentów stanowi przestępstwo zagrożone nawet karą więzienia.
Zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, rodzice muszą płacić alimenty na dziecko, które nie może samodzielnie się utrzymać. Jedyny wyjątek to sytuacja, gdy dochody z majątku osobistego dziecka wystarczają na pokrycie kosztów utrzymania. Obowiązek alimentacyjny rodziców zaczyna się w momencie urodzenia dziecka i trwa do jego pełnoletności, jeśli nadal potrzebuje wsparcia finansowego. Obowiązek ten nie ma ram czasowych i trwa aż do śmierci dziecka.
Warto zauważyć, że obowiązek alimentacyjny nie zależy od władzy rodzicielskiej. Nawet jeśli rodzic straci lub ograniczy tę władzę, obowiązek alimentacyjny pozostaje bez zmian.
Obowiązek alimentacyjny oznacza zapewnienie osobie uprawnionej, w tym przypadku dziecku, środków na utrzymanie i wychowanie. Wychowanie obejmuje osobiste starania o rozwój dziecka i zwykle wiąże się z ciągłą opieką. Najczęściej ma to miejsce, gdy rodzic rezygnuje z pracy zarobkowej, aby skupić się na obowiązkach rodzicielskich. Wówczas drugi rodzic pokrywa całkowite lub częściowe koszty utrzymania dziecka i przekazuje odpowiednią sumę.
Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców zależy od dwóch przeciwnych czynników:
Te czynniki wyznaczają granice, w jakich sąd ustala wysokość alimentów. Należy pamiętać, że uwzględnia się tylko usprawiedliwione potrzeby dziecka. Nawet jeśli potrzeby są większe, alimenty nie mogą przekraczać możliwości finansowych rodzica.
Uzasadnione potrzeby to takie, które gwarantują dziecku prawidłowy rozwój i normalne życie. Muszą odpowiadać zdrowiu i wiekowi dziecka. Obejmują one potrzeby materialne i niematerialne, zapewniając godziwą egzystencję.
Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka jest szeroki. Rodzice muszą zapewnić dziecku środki na:
Orzecznictwo wprowadziło kryterium „równej stopy życiowej”. Dziecko ma prawo żyć na poziomie nie niższym niż rodzice. Gdy rodzice mają wysokie dochody, dziecko powinno mieć zapewniony lepszy standard życia, nie tylko podstawowe potrzeby.
Możliwości zarobkowe obejmują nie tylko aktualne dochody zobowiązanego, ale również potencjalne, które mógłby uzyskać. Powinien on także stosować staranność w zarządzaniu i wykorzystywać swoje zdolności umysłowe i fizyczne.
Możliwości majątkowe to wszystkie aktywa zobowiązanego, jak nieruchomości, akcje, pieniądze, rzeczy ruchome. Zobowiązany powinien je sprzedać lub wynająć, jeśli potrzebne jest wsparcie finansowe dla dziecka.
Osoba płacąca alimenty ma prawo do podstawowego poziomu życia, a także uwzględniać swoje własne potrzeby. Sąd Najwyższy zaznacza, że alimenty nie mogą powodować niedostatku zobowiązanego. Sąd bierze pod uwagę, jeśli zobowiązany ma nową rodzinę, której również musi zapewnić odpowiednie warunki życia.
Przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego określają, kiedy rodzice mogą przestać płacić alimenty na dorosłe dziecko. Ma to miejsce, gdy:
Zasady współżycia społecznego to reguły uczciwego, rzetelnego postępowania oraz zasady etyki. Płacenie alimentów jest sprzeczne, gdy narusza powszechnie akceptowane normy moralne i jest rażąco niewłaściwe.
Przykładem jest sytuacja, gdzie dorosłe dziecko z własnej winy wpada w niedostatek przez hazard, marnotrawstwo majątku lub przemoc. Naruszenia godności rodziców, obrażanie ich czy stosowanie gróźb również są przykładami sprzeczności z zasadami współżycia społecznego.
Jeżeli chcesz uzyskać alimenty na dziecko szybko i w satysfakcjonującej oraz żądanej wysokości, dobrym rozwiązaniem będzie skorzystanie z pomocy adwokata, który ma duże doświadczenie w prowadzeniu tego rodzaju postępowań. Jeśli masz dodatkowe pytania, zapraszam do kontaktu.
